Әнкәйне юксыну хисләре

(Тәтеш, 26 гыйнвар, “Тәтеш таңнары”). Әлеге шигъри юллар нәкъ тә шул хакта.

Әнкәйне юксыну хисләре

Әнкәй, син безне тапкан, сиртмә бишеккә салган.
Көйләп-көйләп йоклаткан, вакытында ашаткан.
33 яшьтән калып, ялгыз карап үстердең,
Азып-тузып йөрмәдең, ятимлекне сиздермәдең.
     Толлыгыңны сакладың син, ялгыз гомер кичердең.
     Бишәр гектар чөгендер утап, өч балаңны үстердең.
     Матур киемнәр кидердең, ач-ялангач йөртмәдең.
     Укып-белем алыгыз, кеше булыгыз, дидең.
Тир-көч түгеп, акча эшләп, нарат өйләр салдырдың.
Агач сәкедә ятмагыз дип, йомшак диваннар алдың.
Инде хәзер вафат булдың, бакыйлыкка күчтең син.
Соңгы сүзең шул булды, тату яшәгез, дидең.
     Әни, сиңа ахирәттә оҗмах ишеге ачылсын,
     Җәннәт җимешләрен ашап, рухларың гел шат булсын!
     Яшь чагында аңламыйбыз, әни сүзен тыңламыйбыз.
     Хәзер инде искә төшә, күңелләргә бушлык иңә.
Әниемнең яхшылыгын мәңге оныта алмамын,
Ничек кенә тырышсам да, түләп бетерә алмадым.
Инде менә шигырь язам, булсын сиңа бүләгем,
Сине югалткач аңладым, әни мәңге кирәген!
Шәүкәт Вахитов, Олы Тархан