Махсус хәрби операциядә катнашучы: «Безгә, оныкларга, үрнәк алырлык кешеләр бар»

Шатун ­кушаматлы хәр­би хезмәткәр (­солдат исемен күр­сәтмәүне ­өстен күрде) Байраш ­авылында туып-үсә. 

 Армиядә 2005 елдан 2007 елга кадәр Калининградта, БТР йөртүче булып хезмәт итә. Ул вакытлар турында ир-егет җылылык һәм хезмәттәшләрен, командирларын хөрмәт белән искә ала.  

– Безнең часть та, командирлар да бик әйбәт, дус­ларым да бар иде, – ди ул. – Шу­лай да күңел өйгә тартты, авылга кайттым, җирле авыл хуҗалыгында эшләдем. 

Нигә кабат хезмәт итәргә барырга булдың дип сора­­гач, ул берничә фике­рен әйтте. 

– Безгә, оныкларга, үр­нәк алырлык кешеләр бар. Бабаебыз Әһәлулла Нотфул­лович Бөек Ватан сугышында катнашкан, пехотачы бул­ган, Кызыл Йолдыз ордены белән бүләкләнгән. Махсус хәрби операция башлангач, кече энем Данир, гаиләдә без өч ир туган, мобилизация буенча чакырылды, ул өченче ел инде неофашистлар белән көрәшә. Минем энекәшем Ватаныбыз өчен сугыша икән, димәк, мин дә аны саклаучылар сафында булырга тиеш дип уйладым, – ди ышанычлы итеп ир-егет.   

Миңа Данирның хатыны Оксана, аның улы Әмир­хан белән дә аралашыр­га насыйп итте, алар ­туганнары белән очрашуга килгәннәр иде. Хатын-кыз иренең хә­зер ­Херсон юнәлешендә булуын, аңар­дан һәрчак шалтыратулар көтүен әйтте, ә сабый елмаеп: “Мин әти белән сөйләшкәндә, аңа, бик нык яратам дим”, – диде.  

Шатун кушаматлы әңгә­мәдәшем быелның фев­ралендә контракт төзе­гән. 

– ­Екатеринбургта өй­рә­­нүләр уздым, кү­нек­мә­ләрне яңарттым, тео­ретик шөгыльләнүләр дә, тәҗрибәләр дә  булды, ату­га да чыктык. Курск өлкә­сенә җибәрделәр, күрше часть­тә безнең ­авылдан 3 ир-ат бар иде, ­аннары төрле җирләргә тараттылар. Үзе­без урнаштык, блиндажда яшәдек, төзелеш материалларын үзебез таптык, ничек кирәк шулай эшләдек, ныгыттык. Көнкүрештә дә барысы да үзебездән то­ра, тәэмин итү яхшы. Ашар­га күбесенчә үзебез пе­шерәбез. Корал, сугыш ки­рәк-яраклары бар. Без автоматлар кулла­набыз, ә дрон­нарны юк итү өчен еш кына ау мылтыклары да файдаланыла. Бездә командирлар әйбәтләр, ни аяныч, күптән түгел берсе сугышчан йөкләмәне үтәгәндә һәлак булды. Нишлисең, алга бару юлын без, һөҗүмчеләр ача бит. Оккупацияләнгән территорияләрне азат итү буенча операция дәвам итә. Суджи янында позициягә баскач, башта 5 чакрым җирне яулап алдык, хәзер инде безнең тарафтан 25 чакрым җир азат ителде. Безнең һөҗүмчеләр төр­ке­мендә 25 кеше, барысы да төрле ­өлкәләр­дән, чама белән ­минем яшьтә­геләр, 40 яшь­ләр тирәсендәгеләр. Без яшь, көчлеләр, хәрби йөк­ләмәләрне уңышлы үтәргә сәләтлеләр, – дип сөйли ­сугышчы.  

Ир-ат күтәренке рухта бул­­са да, барысы да шома гы­­на бармавын аң­лый. Үзе әйтүенчә, июльдә яраланган. 

– Дроннар кешеләргә дә, техникаларга да зур куркыныч тудыра, – ди  ул. – Миңа да бит “Баба Ягадан” очып эләкте, бу шулай дип атала торган пилотсыз очу аппараты, контузия алдым, госпитальдә яттым. 

Хәрби хезмәткәрнең әни­се Гөл­фирә Хәбир кызы белән ара­­лаш­канда, ул гомер буе авыл хуҗалыгында эшлә­гән һәм “Татарстан Рес­пуб­ли­касының атказанган терлекчесе” исеменә ия, өченче улы Динарның да сентябрьдә контракт төзүе ачыкланды. 

– Нәрсә эшләп була, улларым инде буй җиткән, чын ир-егетләр, үз тормышларын үзләре хәл итә, – ди күп балалы ана. – Минем тәкъдир – өметләнү һәм көтеп тору, алар өчен Аллаһка ялвару. Шалтыратып сөйләшкәндә беркайчан да зарланмыйлар, барысы да яхшы дип, һәрчак тынычландыралар.  

Иртәгә, икенче ноябрь­дә, байрашлы кабат үз хезмәтенә китәчәк. 

– Хезмәттәшләремнең кәефе, минеке кебек, сугышчан рухта. Бары тик алга! – диде ул әңгәмә азагында, кулы белән алга күрсәтеп. 

Фотоны махсус хәрби операциядә катнашучы тәкъдим итте