Петрович хәрби кушаматлы штурмчы

Хәрбинең туганнары аның өчен үрнәк булып тора.

– Махсус хәрби опе­рациягә үз теләгем бе­лән киттем. Армиянең нәрсә икәнен мин инде белә идем, чөнки якынча 30 ел элек хәрби хезмәт үттем, шофер идем. Контрактны узган елның ноябрен­дә төзедем. Шо­ферлар кирәк иде, ахыр чиктә штурмчы төркеменә эләктем. Карар кабул итүдә минем ата-бабаларымның үрнәге дә зур роль уйнады дип уйлыйм: карт бабам һәм бабам сугышта булганнар, олы абый Чечнядагы хәрби хәрәкәтләрдә катнашты, – дип уртак­лаша махсус хәрби операция зонасыннан телефон аша сөйләшүдә ­якташыбыз.

Беренче көрәшнең тәэ­сирләре турында сөйлә­гәндә, ул куркыныч булганлыгын әйтте. 

– Сугыш турында фильмнар, компьютер уеннары – бөтенләй башка нәрсә. Чынбарлыкта исә анда – адреналин да, теләсә нинди ысул белән башкарырга кирәк булган максат та бар. Шул ук вакытта, хәрби җиһазлардан тыш, үзебез белән 20 – 30 литр су, азык-төлек алып йөрибез. Йөгерәсең, егыласың һәм тагын алга йөгерәсең. Әгәр мин куелган бурычны үти алмасам, миңа бәйле булганның барысын да эшли алмасам, иптәшләремнең күзләренә ничек карыйм, башкалар да шулай уйлыйлар, шуңа күрә без бергәләшеп эш итәбез, уңыш безнең һәрберебезнең тырышлыгына бәйле икәнен аңлыйбыз, – ди Петрович. – Бурычны 20 көнгә кадәр үти алабыз, без дош­маннан объектны тартып алабыз, аны билибез, алмаш килгәнче,  ­тоткарлап торабыз. 

– Без агачлы җир­ләрдә тукталабыз. Бездә мунча бар, шуңа күрә би­ремнән кайткач, юына алабыз. Шулай ук кием­нәребез чиста булсын дип тә тырышабыз. Старшина безне барысы да пөхтә булсын өчен күзәтеп тора, бу да дисциплиналы итә. Туклану да начар түгел. Бездә пешекче бар, кирәк булса, ул продуктлар ала, яхшы, туклыклы һәм тәмле пешерә. Кайвакыт хәтта пәрәмәчләр дә кыздыра, өйдәгечә килеп чыга, – дип елмаеп әйтә хәрби хезмәткәр.

Сугышчан иптәшләре турында аерым сөй­ләде.

– Мондый кешеләрне гражданкада очратканым булмады, бәлки андагы хәл башкача булгангадыр. Мин беләм, алар минем өчен киртә булып басачаклар, ә мин – алар өчен. Бездә Ставрополь краеннан, Ростовтан, Мәскәү яныннан, Башкортстаннан, Россиянең башка өлкәләрдән сугышчылар бар, милләт әһәмиятле түгел. Яшь тә төрле. Армиядә хезмәт иткән 19 яшьлек егетләр дә, 63 яшьлекләр дә бар. Командирлар да безнең белән бергә алгы сызыкка керә, үз роталары, үз взводы өчен борчыла, тере көчләрне сакларга тырыша, – ди Петрович.

Тәтешле сүзләренчә, алар ял иткәндә, көн саен өйләренә шалтыратырга тырышалар, ә алгы сызыкта куркынычсызлык максатларында телефон аппаратларын сүндерәләр.

– Хезмәт хакын түләп баралар, акчаны хатыныма җибәрәм, ул гаилә бюджетын алып бара. Безнең күп балалы гаиләдәге балаларның әтиләре кайгыртуыннан мәхрүм калуларын теләмим, – дип уртаклаша Ватанны саклаучы.

Хатыны Ксениянең иң зур теләге – ире һәм балаларының әтисе исән-сау өйгә кайтуы.

– Без һәрвакыт шалтыратуны көтәбез, – ди ул. – Балалар үзләре турында нәрсә белән шөгыль­ләнүләре турында рәхәт­ләнеп сөйлиләр. Алар әти­ләре белән горурланалар, аны хөрмәт итәләр. Мин аның өчен дога кылам, һәрьяклап ярдәм итәм, ә ул безне барысы да яхшы булыр дип ­тынычландыра.

фотоны Петрович тәкъдим итте