Егет кешегә – җитмеш төрле һөнәр дә аз

(Тәтеш, 22 май, “Тәтеш таңнары”).

–  Безгә үткән көзне авылда сирәк очрый торган һөнәр иясе – сылап-бизәүче кирәк булды. Бик тә четерекле, авыр, пөхтәлек, сабырлык таләп итә торган һөнәр иясе белән танышырга туры килде, – дип яза Рузилә Сәгыйть кызы. – Әлеге оста куллы кеше – Ирек Таһир улы Кәримов үз эшен шундый яратып башкара. Төзелеш эшләре вакытында ул искергән диварларга да яңа сулыш өрәдер сыман тоела. Аның куллары тигән урыннар күз явын алырлык булып үзгәрә. Моңа күпме хезмәт, тырышлык куела бит. 
Һәркайсын берәмтекләп ничәшәр кат эшләп барырга кирәк. Һәр алымны һәм ысулны кулланып, күпме әйбер кирәклеген белеп, төсләрен туры китереп башкарып чыгу бик зур осталык таләп итә. Аның әти-әнисе дә, абыйсы Ринат та – чын эш осталары. Аларның эшләмәгән эшләре юктыр. “Егет кешегә – җитмеш төрле һөнәр дә аз” дигән әйтем нәкъ Иреккә карата әйтелгәндер диярсең. Ул әле кемгәдер газ казанын алыштырырга, кем­нең су насосы эшләми башлаган, берәүнең машинасы җимерелгән, аны төзәтергә кирәк дип анда ашыга – һәркемгә дә ярдәм кулы суза. Берәүгә дә каршы килми, гозерләрен кире ­какмый. 
Авылда шундый уңган, эшчән ир-егет булуына күңел сөенә. Олы кешеләргә игелекле гамәлләр башкарып, үзенә никадәрле әҗер-савап, рәхмәт сүзләре ишетә ул. Киләчәккә дә уй-ниятләре изгедән аның. Әби-бабасының нигезен таркатмыйча, өй сала башлаган. Өлкән буыннан мирас булып калган әйберләрне дә кадерләп саклый. 

Ирек Ләйсән белән гаи­лә корып, биш яшьлек Саматны тәрбияләп үс­терәләр. Ирекнең хезмәтендә табигать биргән сәләте, үзенә хас тырышлыгы ятадыр. Иң мөһиме – ул матурлык тудыра, тормышыбызны тагын да бизи.