Район матбугаты ветераны Татьяна Баскакова яраткан эшендә ун елга якын хезмәт иткән

– Мин типогра­фиягә дус­тым Эльза Хәйруллина ки­ңәше буенча килдем. Башта мине кулдан җыючы өйрәнчек итеп алдылар, ә аннары директордан линотипка кү­черүне үтендем. Ул эш­ли аласыңмы дип сорады, мин белмим, әмма Эльзаның ничек эшләвен күрәм, тырышырмын һәм мин дә булдыра алырмын дип уйлыйм, дидем. Өйрәнә башладым, әкренләп эш җайга салынды. Яңа машинаны тизрәк үзләштерү өчен, шәхси вакытымны исәпкә алмыйча, мин ял көннәрендә дә линотип артында утырдым.

Гадәттә эш көне иртәнге сигездән кичке бишкә кадәр дәвам итә иде, әмма төрле хәлләр булды, өлгермәсәк, тоткарланып та калдык. Мин район газетасы “Авангард” өчен текстлар җыйдым, җаваплы эш, барысын да чиста эшләргә кирәк. Бер ай мин – рус газетасында, аннары татар газетасында эшләдем. Башта миңа “Тәтеш таңнары” дубляж газетасын җыю җиңел булмады, чөнки татар телен белмим. Аннары аңладым, алай ук авыр түгел икән. Анда бит бары тик биш татар хәрефе генә, ә калганнары  – рус хәрефләре. Шулай да, мин аны “Авангард”ка караганда акрынрак җыйдым. Шул ук вакытта миңа татар теле көйле, музыкаль кебек тоелды. Дубляж газетасы мөдире Нурания Нурлыгаяновна Гариповага мин татар теленең матур булуын күп тапкырлар әйттем. Русча текстны язганда, мин аны укыйм, нәрсә турында сүз барганын аңлыйм, бу миңа кызык иде. Кайвакыт хаталарны төзәтә идем, редакциянең җаваплы секретаре Ольга Борисовна Неплевская минем белән ризалаша, рәхмәт әйтә иде.

Линотип миңа ошады, ул минем характерыма туры килде – даими хәрәкәт, тизлек: юлны җыясың да җибәрәсең, башка юлны җыясың, юллар бер-бер артлы тәгәри, тыңларга рәхәт, юл артыннан юллар языла, укыйсың, бу шундый мавыктыргыч эш, сүзләр белән генә җиткереп булмый…

Линотипчының эше җиңел түгел – эссе, вентиляция эшләми, кургаш, сөрмә һәм аккургаш катнашмасы да организмга тискәре йогынты ясый. Машинадан даими тавыш килә. Ул механизмның эшендә берәр нәрсә дөрес булмаса, шул тавыштан белә идем. Машинаны туктатасың, карыйсың, көйлисең һәм шунда ук яңадан эшләвеңне дәвам итәсең. Әгәр кыенлыклар килеп чыкса, көйләүче Володя Сафонов килде, ул ремонтлады.

Минем линотипта шундый җитешсезлек бар иде – кайвакыт ике “нн” хәрефе булганда, берсе төшеп кала, шуңа күрә вакыт-вакыт текстны тикшерә һәм хәтта ишетү буенча да – бер хәреф яки ике хәреф төшеп калганын аңлый идем.

Балалар безгә экскурсиягә йөрделәр, алар кызыксынып карыйлар иде, мин аңлата идем. Соңгы вакытта “мондый машина тиздән тарих чүплегенә китәчәк” дип әйтә идем. Шулай килеп чыкты да – башка вакыт килде, компьютерлаштыру тотынды, безнең һөнәр үзенең актуальлеген югалтты, пенсиягә чыктык.
Ул вакытларны җылылык белән искә алам, коллектив дус иде, барысын да бергә эшләдек, эшкә рәхәтләнеп йөрдем, – дип сөйли Татьяна Ивановна.