Әсгать Алимбеков 27 елдан артык руль артында

Әсгать Алимбеков 27 елдан артык руль артында.

– Шоферлыкка Монастырскийда укыдым. Без төркемдә 20 кеше идек, тәтешлеләрдән тыш, Казаннан, Кама Тамагыннан укучылар да бар иде. Мин үз остазларымны рәхмәт сүзләре белән искә алам. Иван Калинов – РСФСРның һөнәри-техник белем бирү отличнигы, чын педагог, теманы теләсә кемгә җиткерә алды, барысын да аңлаешлы итеп аңлата иде. Аның улы Иван Иванович машина йөртү мастеры булып эшләде. Аның осталык дәресләрен әле дә искә төшерәм, – дип искә ала Әсгать Әхәт улы. – Мин “Сельхозхимия”дә эшләдем, әмма озак түгел, аннары “Татмелиорация” җитештерү берләшмәсенең Тәтеш ПМК-29да. Машинада эшчеләр бригадасын йөрттем. Олы Тарханда плотина, район авылларында газүткәргечләр төзедек. Ә аннары, 1996 елда, әтием Дамир Хөснетдинов, ул почтада эшли иде, почта бүлекчәсенә эшкә урнашырга киңәш итте. Машина йөртүчеләр күп иде – ун кеше, көн саен маршрут буенча чыгып, почта ташыдык, хәзер Толя белән икәү эшлибез. Элек машиналарны оешмалардан арендага ала идек. Хәтта тракторларда да ташыдык. Газеталар, журналлар, посылкалар, бандерольләр күп иде. Үз автопаркыбызны соңрак булдырдык.

Анатолий Кутяшов техниканы кечкенә чактан белә.

– Мин Кушкуйда тудым. Чәчү һәм урып-җыю вакытында барлык авыл халкы иртәдән кичкә кадәр эшләде. Күп кенә балалар кебек, мин дә өлкәннәргә ярдәм иттем. 80 нче елларда комбайнчы, тракторчы ярдәмчесе булып эшләдем – техниканы бик яраттым. Армиядә хезмәт иттем, Буа­да шоферлыкка укыдым, аннары “Правда” колхозында, тугыз ел МСОда эшләдем. Аны бетергәннән соң, мине эшкә Николай Лабутин чакырды, ул вакытта ул Тәтеш почтасы начальнигы иде. Шулай итеп, мин 2001 елда зур КамАЗдан уазикка күчтем. Башта кыенрак булды, – дип сөйли Анатолий Николаевич. – Биредә инде 22 ел эшлим. Бер гаилә кебек яшибез, дусларча. Бөтен районны әйләнеп чыктым, барлык юлларны яттан беләм.

Ике шофер да билгеләп үткәнчә, хәзер юллар яхшы, рай­онның барлык почта бүлекчә­ләренә уңайлы барып җитәргә мөмкин.

– Элек кышын кар көртләре була иде, казып чыгасың һәм алга таба барасың. Ә Монастырский һәм Чинчуринода батып калуы бик җиңел иде. Нечасовога баргач, хәтта машинага кадәр су үтте. Өйгә буялып кайттык, – дип көлеп искә ала шоферлар. – Безнең һөнәр җиңел түгел, әмма күңел тартты.

Авыл юлларында менә шундый төрле хәлләр булган.

Шофер булу, әлбәттә, җа­ваплы хезмәт. Ә мондый һө­нәргә ия булу өчен зур сабырлык кирәк.