Бергә очрашудан да кадерле берни юк

(Тәтеш, 20 январь, “Тәтеш таңнары”, Ирина Ефимова). Ул Келәш авылында туган, аның өчен әлеге урыннан да гүзәлрәк җир юк. Күпләр район үзәгендәге бала тудыру йортында якты дөньяга аваз салса, ул инде – колхозның шул чактагы бала тудыру ­йортында. 

– Әни миңа: “Балта остасына кичке аш әзерләдем дә, бала тудыру йортына йөгердем”, – дип әйтә торган иде.

Биш бала арасында мин кечкенәсе булганга, туганнарымның ярату нурында коенып үстем, –  дип  сөйли Гөлчәчәк Садертдин кызы. – Әтиемнең абыйлары һәм апалары, сеңелләре һәм энеләре гаиләләрендә дә көтеп алынган кунак идем. Алар каршында конфет өчен көн аралаш диярлек концерт куйдым. Сәхнәгә шулай күнектем, башта өйдә туганнар алдында чыгыш ясадым, аннары мәктәп һәм авыл сәхнәләренә күтәрелдем. Җыр минем бер канатым булса, икенчесе китап булды. Урта мәктәпне тәмамлагач, авылдан китәсем кил­мәде, чөнки аны һәм үзем­нең авылдашларымны бик яраттым. Ләкин, мәрхүм әтиемнең: “Укуны тәмамларга һәм югары белем алырга кирәк”, – дигән теләген үтәр өчен Ульяновскига киттем. Авыл хуҗалыгы институты фа­культетларының берсе Идел ярының матур табигатьле урынында – шәһәр үзәгендә урнашкан иде. Институтта каршы алган хатын-кызга мин бары тик шунда гына укыячакмын, дидем. Студент елларында да сәхнәләрдә чыгыш ясадым. “Чулпан” халык коллективы составында идем. Укуны тәмамлаганнан соң, күрше авылда бухгалтер булып эшкә урнаштым. Анда мине әни кулымнан җитәкләп алып барды. Авылдагы мәдәният йортына хезмәткәр кирәк булгач, мине директор вазифасына билгеләп куйдылар. Сәнгатьне яраткан гаиләбез авылдашлар белән бергә 21 ел дә­вамында иҗат белән шө­гыльләнде. Китапларга булган мә­хәббәт мине 10 ел элек китап­ханәгә алып килде. Кәҗәне кәбестә кырына җибәрделәр, дип көләм инде. Китаплар күзләрне әсир итә, әгәр аларны кулга алсаң, шунда чумасың инде. Китап укыр өчен әле ярый төн бар. Китапханәче эше бетмәс-төкәнмәс, бер идея икенчесен тудыра, өзлексез әйләнеш. Мине аңлаган һәм хуплаган гаиләмә рәхмәтлемен.      

Китапханә хезмәте мәдәният ­йортында эшләү белән үрелеп бар­а. Без ирем белән җитәкчелекнең үтене­ченә игътибар итеп, гади генә итеп әйткәндә, мәдәният йортын кабул итеп алдык. Кыскасы, мәдәният өлкәсендә эшләүнең, әгәр бу гаилә белән эшли торган булса, файдалы һәм нәтиҗәле булуына ышанабыз. 

Әнием Миңнегаян матур җырлый иде, гоме­ренең соңгы көненә кадәр “Хатирә” фольклор ансамбле составында чыгыш ясады. Ирем Рәшит гомер буе халык теат­ры эшчәнлегендә актив катнашты. Кызыбыз “Кояшкай” ансам­б­лендә җырлады да, биеде дә. Улларыбыз Рәмис белән Әлфис театр күре­нешләрендә, вокаль төр­кемнәрдә, бәйгеләрдә катнаштылар, шулай ук хуҗалык эшләрендә дә ярдәм иттеләр. Без чараларга киткәндә, ә бу еш була торган иде, безнең йорт хуҗалыгына әти – каенатам күз-колак булып торды. Сабыйларыбыз балалар бакчасына йөрмәделәр, аның күзәтүендә үстеләр. Пирогларны ясыйм, үзем эшкә чабам, ә каенатам аларны газ мичендә пешереп куя иде. Алар көеп китмәсен дип, перчаткалар киеп “каравыллап” утырган чаклары да булды. Кадерле әтиебезне быелгы җәйдә соңгы юлга озаттык. Җәен төпчек улыбыз Казанга укырга китте. Кайчандыр гөрләп торган йортыбызда ирем белән икәү генә калдык, хәзер инде балаларның кайтуын көтеп яшибез. Ике улыбыз, кызым белән кияү һәм игезәк оныкларым кайткач, өебез шатлык белән тула. Әлеге очрашулардан да кадерлерәк берни юк!

фотоны Гөлчәчәк Галимова тәкъдим итте