Чын остаз шундый буладыр ул

(Тәтеш, 4 август, «Тәтеш таңнары», Мәдинә Ибәтуллина, фотосы Гафуровлар гаилә архивыннан).

– Үзенең хезмәт юлын әле башлап кына җи­бәргән белгеч, тәҗ­рибәсе булмау сә­бәп­ле, авырлыклар белән еш очраша. Укытучы булыр өчен уку программалары буенча алынган белем генә җитеп бетми, тәҗрибәле педагог, педагог-остазның да ярдәме кирәк, ул эш урынында теоретик һәм гамәли булышлык күрсәтә алачак. 1994 елның 1 сентябре минем хәтеремдә әлегә кадәр саклана: ми­ңа, Тәтешнең педагогика  училищесы чыгарылышына, районның мәгариф бүлегендә шә­һәрдәге 1 нче мәктәпкә юллама тапшырдылар. Миңа, Бидәңге авылы мәктәбендә татар телендә генә аралашкан һәм нибары 5 – 6 укучысы булган сыйныфта укып чыгучыга, рус мәктәбендә балаларны рус теле буенча укытырга кирәк булды. Ә бит балачак хыялым журналист булу иде. Һәм моның өчен бөтен мөмкинлекләр дә бар иде: 5 яшьтән шигырьләр иҗат иттем, мәкаләләр яздым. Ә биредә мәктәп... Класс­ларда – егерме бишәр укучы. Бөтен карашлар да миңа, әле күптән түгел генә балачагы белән хушлашкан 18 яшьлек укытучыга төбәлгән. Коллектив зур, директор таләпчән, – дип искә ала автор. – Бу татар телен укытуга мөнәсәбәтнең төптән үзгәргән вакыты булды. Аны укытуга мәктәпләрдә сәгатьләр исәбе артты.

Бер көнне дирек­торның укыту-тәрбия эшләре буенча урынбасары безне, яшь укытучыларны җыйды да, болай диде: “Сез – безнең беренче ­карлыгачлар, татар теленнән ­белем бирәчәксез”, аннары класс­ка озатты. Анда безне Самра Содуровна Гафурова каршылады, ул безнең остазыбыз булды.           

Ул безгә, яшь белгеч­ләргә, бик игътибарлы, әдәпле, ягымлы һәм түзем булды. Аның белән үзеңнең бор­чуларыңны да уртаклашырга, ки­ңәшләшергә дә мөмкин булды. Тың­лый белә һәм, кирәк чакта, тынычландыра да, һәрчак ярдәмгә килергә дә әзер иде. Ул – мәктәп һәм мәгариф өчен ихлас күңелдән янып-көюче чын укытучы.   

Еллар уза барган саен мин һәрвакыт зәвыклы, мөлаем, нык адымнар белән алга атлаучы Самра Содуровнаны олы хөрмәт һәм рәхмәт сүзләре белән искә алам. 

Самра Гафурова күп­тән инде лаеклы ялда, әмма ул – тынгы белми торган ветераннарның берсе. Агымдагы елның ма­ен­да ул туган авылы Кызыл Тархан һәм аның кешеләре турында үзе­нең китабын чыгарды. Тәкъдим итүгә җыелган авылдашларына ул китап бастыру теләге ничек барлыкка килүе, материалларны ничек җыюы, кызыклы мизгелләр, китап өстендә эшләгән вакыттагы йокысыз төннәре турында сөйләде. Китапның бай эчтәлекле, матур би­зәлешле һәм сыйфатлы булуы сокландыра...

Мин горурлык белән әйтәм: “Укытучым, остазым,  хезмәттәшем! Самра Содуровна, укытучы буларак беренче адымнарны ясаганда сезнең һәрчак янәшәмдә булуыгыз, файдалы киңәшләр бирүегез, авыр вакытларда миңа юатырлык сүзләр таба алуыгыз, ышаныч белдерүегез белән миңа уңыш елмайды! Сез – олы йөрәкле, үсеп килүче буынны тәрбияләүдә зур уңышларга ирешүче, намуслы хезмәтегез белән халык рәхмәтенә һәм хөрмәтенә лаек булган кеше. Үзенең белемен һәм тәҗрибәсен яшьләргә тапшыручы сезнең кебек остазга ия булу һәркем өчен зур бәхет”.

0+