Мордва халкының рухы җырларда

Язмышының кискен үзгәреш алуына да карамастан, мәдәният учагына аның ­тарафыннан никадәрле бәхетле иҗади мизгелләр, никадәрле көч һәм ­тырышлык куелган. 

Урюмның “Умарина” халык ансамбле генә дә ни тора, ул аның җитәкчесе булып, җирле артистларга никадәрле көч, кодрәт сарыф итте һәм яңа үсеш дәрәҗәсенә чыгара алды. Аның таланты һәм халык җырларына мәхәббәте “Валда шинясь” республика бәйрәмендә үзенә бер төрле матурлык өстәде.    
– Александра Филипповнаның яңгыравыклы, кабатланмас матур тавышы, гаҗәеп көч-кодрәте һәм артистлык осталыгы беренче мизгелләрдән үк әсир итә. Ул тыңлаучыларның йөрәгенә илһамиятнең барлык рухилыгын һәм тәэсирлеген, якты һәм очкынлы шаянлыгын аерым бер нечкәлек белән җиткерә ала. Ул һәр концертның, сәхнә мәйданчыгының якты йолдызы булды – чибәр, ягымлы елмая, күзләре очкыннар чәчеп тора, шулай ук үз осталыгын башкаларга өйрәтте һәм яңа исемнәр ачты. Аның студентлары аңа потенциалны ачарга сәләтле, үзеңә ышанырга һәм башлангычка юнәлеш бирергә ярдәм иткән оста педагог булганы өчен рәхмәтле. Остазлары тарафыннан күп нәрсәләрне саклап калырга һәм үсеш алырга насыйп булды, дип белдерәләр “Умарина” мордва ­ансамбле ­коллективы.     
Залны үзеңә җәлеп итү, тамашачыны рухландыру, сүзләрдә һәм музыкада ихлас һәм ачык булуда гадәттән тыш сәләтлелек һәрчак көчле алкышлар белән бүләкләнде. Мордва халкы әйтерсең лә бер хатын-кызда, аның колачы, тормыш сөючәнлеге, шаянлыгы, иҗатын ахыргача җиткерә һәм үзенең сәхнә юлы азагында матур итеп баш ия белүе белән чагыладыр кебек тоела.    
Безнең, музейчыларның, аның белән аерым бер мөнәсәбәт. Бу кеше – безнең проектларны хуплаучы, ярдәм итүче һәм безнең белән чишелеш табу юлын эзләүчеләрнең берсе. Аның ярдәмендә никадәрле үзенчәлекле идеяләрне тормышка ашырырга насыйп булды! Ә туризм белән шөгыльләнә башлагач, аның катнашында теплоходларны беренче тапкыр каршылау аерым бер күренеш булып барысының хәтерендә уелып калды. Гаҗәеп сәләтле, ул җырлап чыкканда аның көчле тавышы Идел буйлап еракларга тарала, әйтерсең лә ул үзе дә чал елга өстендә балкып тора.  
Ул хәзер дә җырлый, тик менә үзенең алдагы билгеләнешен генә башкачарак күрә, аңа әлегә кадәр киңәш, үгет-нәсихәт һәм ярдәм сорап баралар. Аның исеме үзенең кече ватанының – Идел ярындагы кечкенә шәһәрнең, туган авылының тарихына язылган, үзенең тамырларына чын таланты һәм осталыгы белән аерым бер яратулы хисләр өсти. Безнең музей хезмәткәрләре Александра Филипповнага үзенең таланты белән иҗат юлыбызның бер өлешен бизәгәне, безгә яңалыкны танып белүне бүләк иткәне өчен рәхмәтле, – дип белдерә аның хакында Тәтеш ягы тарихы музее директоры Наталья Понедельникова.

– Александра Филипповна 1995 елда безгә музыка укытучысы булып эшләргә килде, – дип сөйли гражданнарны яклау көллияте директоры Тать­яна Адаева. – Педагог “Валда вайме” (“Киң күңел”) эстрада-фольклор ансамблен оештырды, ул безнең училищены, районыбызны республикадан ары да еракларга танытты. Ул студентларга, булачак музыка укытучыларына үзенең талантын өйрәтеп, аларга үзенең барлык белемен һәм осталыгын, үзенең күңел рухын бирде, алар аның янында җыр-моңга гашыйк, артистларча һәм аның кебек гаҗәеп матур булалар иде. Ул чынлыкта да – йолдыз, бу арттырып әйтү түгел. Ул алга таба да безне үзенең иҗаты белән сөендерсен һәм халык җырларын яратуын безнең белән дә уртаклашсын иде.