Светлана Артюш­кина: Һәркем белән уртак тел таба белергә кирәк

Хезмәт ветераны Светлана Артюш­кина социаль хезмәткәр булып егерме елдан артык эшләгән.

Ул ире белән бергә узган гасырның 90нчы еллары башында Тәтешкә Ханты-Мансийскидан күчеп килә. Эш эзләгәндә үз сайлавын өйгә барып социаль хезмәт күрсәтү бүлегенә туктата, анда хезмәткәр кирәк була.

– Башта минем 6 – 8 тәрбияләнүчем бар иде, хезмәттәшләрем ялга киткәндә 10 да булгалады. Әби-бабайларга азык-төлек сатып алдым, өйдә тәртип урнаштырырга ярдәм иттем. Алар шәһәрнең төрле почмакларында яшәделәр, мин хәтта үз карамагымдагыларның йортыннан-йортына кадәр ничә километр юл үткәнемне дә санап бетерә алмыйм. Кар һәм яңгыр булуга карамастан, теләсә нинди һава торышында бара идем, чөнки билгеле бер график бар, аннан тайпылырга ярамый. Беренче эш көнемне хәтерлим, борчылдым, әлбәттә. Мин беренче тапкыр Карл Маркс урамында яшәүче Тоня Виноградова янына бардым. Хәзер инде минем тәрбияләнүчеләремнең берсе дә исән түгел. Ләкин миңа бәхет елмайды дип әйтә алам,  алардан һәм аларның балаларыннан рәхмәт сүзләре генә ишеттем. Һәр өлкән кешенең үз характеры булса да, һәркем белән уртак тел табып була, – дип сөйли Светлана Юрьевна.

Җиде ел элек ул лаеклы ялга чыккан, әмма хәзер дә еш кына төшендә эшкә ашыгуын һәм билгеләнгән сәгатькә үз карамагындагыларга өлгермәскә курыкканын күрүен сөйли.