Карашларында ярату сизелә

 (Тәтеш, 29 август, "Тәтеш таңнары")  Аларның гаилә елъязмасы ярты гасыр элек, бер-берләренә “авырганда да һәм сәламәтлектә дә, байлыкта да һәм фәкыйрьлектә дә” бергә булырга дип әйтелгән вәгъдәләр бирешкән мизгелдән башланган.

Надежда Трифоновнаның балачагы Тәтештә, Кызыл Армиячеләр урамында үткән. Биредә үк, килеп туган хәлләр яки язмыш кушуы буенчамы, Сергей Николаевичның дусты яшәгән. “Армиягә киткәндә ул әле ак бантиклардан уйнап йөри иде”, – дип елмаеп искә ала ул. Өч ел хезмәт иткәннән соң кайта, һәм инде буй җиткән медицина училищесы чыгарылышына гашыйк була. Надежда Трифоновна әйтүенчә, ул инде бу чакта ук җитди һәм төпле, аның тулысынча капма-каршысы, кызып китүчән һәм хис-тойгылы бөдрә чәчле кыз булган. “Мин аларны ул чакта кына белән буйый идем, ул мине шаяртып Көрән Койрык дип атап йөртте”, – дип уртаклаша Надежда ханым.
Сергей Николаевич булачак хатынының кулын сорарга дусты белән бергә, 23 февральдә, бәйрәм көнне, кисәтүләрсез барган. “Мин курыктым, өйдән чыгып качтым. Куып тотты”, – ди Надежда Трифоновна. Аның әти-әнисе,  элекке чыныгу алган кешеләр, христианнарның уразасына сылтаганнар һәм туйны кичектереп торырга тәкъдим иткәннәр. Чынлыкта, Сергей Николаевич кодалар белән май аенда барган, яшьләр июль азагында үзләренең мөнәсәбәтләрен никахлаштырганнар.

Надежда Трифоновна 40 елга якын Тәтешнең үзәк район хастаханәсендә    шәфкать туташы булып хезмәт куйган, аның ире – башта автомотоклубта, ә аннары унбиш ел милициядә эшләгән. Голодлар унике ел элек Кашкада йорт сатып алганнар, һәм шул вакыттан бирле яздан алып соңгы көзгә кадәр елның күп өлешен ыгы-зыгыдан ерактарак уздыралар. 
“Безнең мәнфәгатьләр бер төрле. Икебез дә урманны, гөмбә җыярга яратабыз”, – ди ул. Надежда Трифоновна – бик яхшы хуҗабикә, гаиләсен тәмле ризыклар, пироглар белән сыйларга тырыша. 

Саубуллашыр алдыннан, гадәт буенча без ир белән хатыннан гаилә бәхетенең сере белән уртаклашуларын үтендек. 
“Үз хаталарыңны таный белергә, бер-береңә ышанырга кирәк”, – дип саный алар. 
Надежда Трифоновна болай дип тә өстәде: 
“Мин аерылышу турында беркайчан да уйламадым, балаларның үз әтиләре булырга тиеш, дип саныйм”.

Өч уллары буй җиткән, алты оныклары үсеп килә, шулай да ир белән хатын бүген дә, ярты гасыр электәге кебек, бер-берләрен яраталар. Һәм әлеге хисләр карашларында да, хәрәкәтләрендә дә, кайгыртучанлыкларында да сизелә...

tetushi.tatarstan.ru фотосы