Туган телгә мәхәббәт уята

– Педагогия эшчәнлеге мине балачактан ук җәлеп итте. Әле кечкенә булган чагымда, без дус кызлар белән “мәктәп-мәктәп” уйнадык, ә мин һәрчак укытучы була идем. Шул вакытта үземә укытучы булам дигән максат куйдым. Безнең педагогия училищесын тәмамлагач, билгеләнеш буенча Бакырчы мәктәбенә туры килдем, анда рус телен укыттым. Ирем белән Тәтештә яшәгәндә, “Каенкай” балалар бакчасына эшкә урнашу мөмкинлеге барлыкка килде, мин моңа бик сөендем һәм бик теләп сабыйлар белән шөгыльләнә башладым. Озак еллар татар төркемендә эшләдем, дәресләрне төрләндерергә, туган телнең барлык күркәмлеген күрсәтергә тырыштым, милли мәдәнияткә өйрәттем. 
Әлеге балалар бакчасында  татар телен һәм рус телен алып барам. Минем төркемдә төрле яшьтәге 10 сабый бар һәм мин аларның барысын да бик яратам, дус коллектив булып яшибез. Минем шулай ук безнең өлкән коллектив хакында да әйтеп үтәсем килә, без барлыгы дүрт кеше, без бер гаиләдәй. Һөнәрем минем өчен кадерле, эшкә әле генә килгән кебек тоелса да, инде ничә ел үткән, сабыйларга кайгырту һәм күңел җылымны бирә алырлык көч-куәтем булуына шатмын, – дип сөйли Гүзәлия Мәсгут кызы.