Аңа кешеләр рәхмәтле булганнар

(Тәтеш, 2 июль, "Тәтеш таннары"). 

Зөфәр Мөбарәкҗан улы 1940 елның 3 гыйнварында Түбән Тархан авылында Бибинур һәм Мөбарәкҗан Шәмсетдиновлар гаи­ләсендә туган. Җи­дееллык мәктәпне тә­мамлый. Бик яхшы укыган, шуңа күрә белем алуны дәвам итәргә хыялланган, әмма язмыш үзенчә хәл иткән. Зөфәрнең әтисе бик иртә вафат була һәм аңа, гаиләдә олы малай буларак, әнисенә, дүрт бертуган энесенә һәм яраткан сеңлесен үстерергә ярдәм итәргә туры килә. 1956 елдан 1957 елга кадәр колхозда, ул чакта ул “Победа” дип атала, сарыклар көтә. Аннары бу эшне абыйсы Мәүлеткә ышанып тапшыра. Теләсә нинди эшне бик теләп башкарган, “бары тик булсын гына”, – дия торган булган.

Вакыт җитә һәм аны яшьтәшләре белән бергә армиягә алалар. Тик ревматизм аркасында егетне өенә кайтарып җибәрәләр. 1957-1959 елларда “Алга” колхозында Бәхтияров Хәбир тракторында ярдәмче булып эшли. Аннары шул ук колхозда ташучы булып эшли.
1965 елның маенда, озак авырудан соң, әнисе дә тормыштан китә. Шуннан соң 25 яшьлек Зөфәр һәм аның хатыны бертуганнары өчен терәк булып кала.

Эшче белгечлеге алу өчен, 1965 елда Монас­тырскийдагы СПТУга укырга керә. Теләк белән  бары тик бишле билгеләренә генә укыган, стипендия алган, өстәвенә, аны тотмаган. Җай чыккач, туплаган акчаларын мохтаҗ булмасыннар өчен гаиләсенә кайтара торган булган.  
Бер елдан соң укуын тәмамлап, тракторчы була, авыл халкының фикере буенча, үз эшенең остасы була. “Татарстан” колхозында 41 ел – 1966 елдан 2007 елга кадәр эшли.
Рәхмәт хатлары һәм медальләр белән бүләк­ләнгән, алар арасында “Хезмәт батырлыгы өчен”, “Фидакарь хезмәт өчен” медальләре бар.
Зөфәр Мөбарәкҗан улы 2012 елның 9 де­кабрендә вафат булган.

Фәридә Шәмсетдинова, тол хатыны:
– Без 1960 елның 6 ноябрендә өйләнештек. Аның белән бик бәхетле яшәдек – яхшы гаилә башлыгы иде. Биш бала тәрбияләп үстердек. Тракторчы һөнәрен ул беркайчан да икенчесенә алмаштырмас иде, чөнки үз һөнәрен бик  нык яратты. Тырышып, намус белән эшләде, елына 365 көн! Ә кешеләр ничек шулай, дип сорагач, ул, чыннан да, ел әйләнәсе эшлим, дип җавап бирде. Бәйрәм көннәрендә дә эшләде. Яңа ел төнендә һәрчак дежур тракторчы булып кала иде. Сабантуйны бәйрәм итү вакытында да, барлык хезмәтчәннәр ял иткәндә, наряд эшләде. Трактор ватылса, әлеге төзексезлекне тапмыйча һәм төзәтмичә парктан кайтмый иде. Һичшиксез, техника иртән эш хәлендә булырга тиеш иде. Гомер буе юлларны карады. Тракторга кулдан ясалган авыр җайланманы тоташтыра да юлларны тигезләргә дип чыгып китә иде. 

Гүзәл Шәмсетдинова, килене:
– Әтинең шундый бер яхшы ягы бар иде, ул беркайчан да үтенечне кире какмады. Көндез булса да, төнлә дә аерма юк иде. Шуңа күрә аны барысы да хөрмәт иттеләр. Юлсызлык вакытында тракторда авылдашларын, кунак­ларны үзәк юлга кадәр үзе каршы алды һәм озатып йөрде. Кешеләр аңа бик рәхмәтле булдылар.

Ә тагын ул гармунда һәм тальянда уйнарга бик ярата иде. Бәйрәм табыннары вакытында, туймы ул, әллә юбилеймы, алар әни белән дәрәҗәле кунаклар булдылар. Иҗади отчетларда, концертларда чыгыш ясадылар. Үз вакытында популяр булган “Свинарка и пастух” нәфис фильмындагы номер тамашачыларга аеруча ошады: алар рольгә кереп татар теленә тәрҗемә ителгән җыр башкаралар иде.