Ул киң күңелле табиб булган

(Тәтеш, 2 июнь, "Тәтеш таннары"). Участок хастаханәсе 30нчы еллар башында Олы Тархан авылы табиб­лык участогы үзәгендә ачылган, 1959 елга кадәр ул район үзәгендә булган. 

Бирегә хастаханәнең баш табибы итеп 1932 елда Казан медицина институтын тәмамлаган 28 яшьлек Иван Чемезов җибәрелә. 1939 елда аны хастаханәнең поликлиника мөдире итеп билгелиләр, әмма бер елдан соң Иван Николаевич Олы Тархан район хастаханәсенә әйләнеп кайта. 

Сугыш башлангач, ар­мия сафларына ­алына. Фронт юлларында эвакогоспиталь белән йөз­-
лә­­гән яраланган ­кызыл­ ар­миячене коткарып калган. 1942 елда, яраланганнан соң, Яшел Үзән шәһәренең эвакогос­питалендә хирург ­булып эшләгән. 1943 елда Олы Тархан район хас­та­ха­нәсенә әйләнеп ­кай­та, хирург һәм район сәламәтлек саклау бүлеге мөдире булып эшли, ул бетерелгәч, хастаханә­нең баш табибы булып эшли башлый. Олы Тар­хан районы Тәтеш шәһәренә  кушылганнан соң хастаханә  участок хас­таханәсенә әйләнә. Бу урында Иван Нико­лаевич 1976 елның сен­тябренә кадәр хезмәт итә.

Хез­мәттәшләре әй­тү­енчә, Татарстан АССР­ның атказанган та­бибы Иван Николаевич менә дигән хирург, анестезиолог, күз табибы булган. Аның таланты операция өстәле артында ачык күренгән.
Ленинград шәһәренә күчеп килгәч, 1979 елда вафат булган.

Светлана Чукмарова, ТРның атказанган сәламәт­лек саклау хезмәт­кәре:
– Чемезов чын шәхес, үз эшенең остасы иде. 1985 елда тормыш иптәшем Әдһәм белән Ленинград өлкәсе Отрадное шәһәреннән Иван Чемезов кызларыннан  хат алдык, алар анда әтиләре белән бәйле хатирәләр белән уртаклашканнар.  “Олы Тархан районы кайчан һәм ничәнче елда булганын хәтерләмим, безнең Тарханда район сәламәтлек саклау бүлеге бар иде. Әти аның баш табибы иде, ә әни (автор искәрмәсе: Лидия Аркадь­евна Боголюбова) – хастаханәнең баш табибы иде, – диелә  Людмила һәм Нина хатында.  – Әти штатны киңәйт­те, бүлекләрне киңәйтү өчен Казанга йөрде, амбулаторияне, хатын-кызлар һәм балалар консультацияләрен булдырды, ә аларга шәфкать туташлары һәм табиб­лар кирәк иде. Аннан рентгенаппарат алды. Су­гышка кадәр алар трахоманы дәвалау белән шөгыльләнделәр, ә ул күп иде. Авыллар буйлап дарулар таратып  йөрделәр, шәхси сөлгеләр белән файдаланырга өйрәттеләр. Әтинең нинди орденнары бар иде соң? Алар күп иде, әмма ул аларны тагып йөрмәде. Әти фотога төшәргә бөтенләй яратмады. Ул тыйнак яшәде, кешеләрне ярата иде”.

Дамирә Кайсарова:
– Чемезовларны Тар­хан һәм тирә-юнь авылларда яшәүче һәр ке­ше, 50-70 елларны хә­тер­­ләсә, алар турында ба­ры тик яхшы сүзләр генә әйтәчәк. Иван Николаевич киң күңелле, сизгер кеше иде, дә­ва­ланучыларның һәм хез­-
мәттәшләренең проблемаларына игътибарлы бул­ды. Барысы да әлеге җитәкченең кадерен белеп, яратып яшәделәр. Ул искиткеч югары профессиональ коллективлы чын-чынлап уникаль медицина учреждениесе төзи алды.