“Мине туган ягыма тарта”

(Тәтеш, 24 июнь, "Тәтеш таннары"). 

– Мин авылдан чыккан кеше генә түгел, мин крестьян улы да. Тормышым әле дә туган авылымның тормышы ничек баруына бәйле. Якташларыма авыр булса – миңа да кыен. Аларның эшләре яхшы барса – миңа да җиңел. Әлеге җирдә нәрсәләр генә эшләнсә дә  – боларның барысы да миңа да кагыла. Быел җиргә нәрсә чәчәләр һәм нинди уңыш җыеп алалар – мин боларның барсына да битараф түгелмен. Авылга даими электр үткәргәч, газ, су керткәч, беренче яхшы юллар, телефоннар һәм Интернет барлыкка килүгә мин бик шатландым. Беренче укытучыбыз Курзаева Клавдия Ильинична иде, хәзер мәрхүм. Безнең авыл башлангыч мәктәбен бетергән яшьтәшләрем арасында ул вакытта өчәү югары белем алды: Кириллов Григорий Ефремович, Угаров Владимир Алексеевич (ЭЭМ полковнигы) һәм  мин Панфилов Петр Васильевич (отставкадагы өлкән офицер). Мин үзем күп еллар көянтә белән су ташыган авылның аскы ягындагы коесы исән калдымы икән? Парлы сөт, чабылган үлән исе миңа көч бирә, яңа пешерелгән икмәк үткән хатирәләрне искә төшерә. Боларның барысы да миңа илһам бирә. Мине һәр җәй җылы якларга, зәңгәр диңгезгә түгел, ә туган ягыма тарта, – дип яза Петр Панфилов.