Әбием – күз нурым

“Әбием Сатия Минга­лиева Зур Әтрәч авылында күп балалы гаиләдә туа. Хезмәткә балачактан ук өй­рәнеп үсә. Ул гаҗәеп киң күңелле кеше. Мине ул ба­лачагымнан ук тәрбияли. Мине ярата, кайгырта, һәр нәрсәдә ярдәм итә. Мин 5нче сыйныфта укыйм. Яхшы укырга, аны борчымаска тырышам. Әбием миңа дә­ресләрне әзерләргә булы­ша. Әле тагын ул тәмле итеп пироглар пешерә. Аның кулы һәр нәрсәгә оста. Әбием өч бала тәрбияләп үстерде, барысы да зурлар инде. Кече улы – студент. Мин дә шулай ук әбиемә өйдәге эшләрдә булышырга тырышам. Мин аны бик яратам. Ул җор телле. Матур җырлый, кунаклар килгәнне ярата. Әбием бик актив. Эшсез утырмый. Мин аңа сәламәтлек телим, ул һәрчак безнең янәшәбездә булсын иде”, – диелгән Камилә Мин­галиеваның хатында. 

“Әбием Гүзәлия Хик­мәтова минем тормы­шымда иң ка­дерле кешем, ми­нем терә­гем һәм ышанычым. Ул мине кечкенәдән үк назлап һәм яратып үстер­де. Ул мине тәрбияләр өчен үзеннән күп көч куя. Мине игелекле, хезмәт сөючән булырга, гаделлеккә өйрәтә.

Әбием дөньяда иң мәрхә­мәтле, сөйкемле кеше. Ул тәмле итеп пешерә, аның  ри­зыкларын авыз иткән һәр­кем моның шулай икәнен әйтеп бирә ала. Шулай ук ул тегү машинасында оста эшли. Бу аның яраткан шөгыле һәм ул аның бик яхшы килеп чыга. Тегү мине тынычландыра, күңелгә рәхәтлек бирә, ди әбием. 
Ул матур чәчәкләр үс­терергә ярата. Мин кайчак­ларда аның барысына да ничек өлгерә алуына гаҗәпләнәм. Ул һәр нәрсәне эшли ала тор­ган, хөрмәткә лаек хатын-кыз. Мин әбиемне бик нык яратам һәм минем өчен эшлә­гән яхшылыклары өчен бик рәхмәтлемен”, – дип яза Айнур Хикмәтов.