Кадрия Шәйдуллованың медицина – тормыш мәгънәсе

(Тәтеш, 16 апрель, “Тәтеш таңнары”, Мәдинә Ибәтуллина).
Кадрия Шәйдуллова Келәш  авылында Сәгыевларның күп балалы гаиләсендә туып-үсә. Туган авылында сигезьеллыкны тәмамлый, ә инде Буада урта белем ала. 

Нигә медицина хезмәт­кәре һөнәрен сайлаган икән дигән сорауга җавап бо­лай да билгеле. Кадрия Йосыф кызының һәрчак кешеләргә ярдәм итү теләге  булган. Төгәллек, хезмәт сөю­чән­лек, кеше хәленә керә белү, мәрхәмәтлелек, игътибарлылык һәм кайгыртучанлык – әлеге барлык сыйфатларга әти-әни­се нигез салган. Ә ап-ак халатлы табиблар, шәфкать туташлары хөр­мәт уяткан. “Авыруларны дәвалыйсым, файда китерәсем килә”, – дип хәл иткән кыз. Ике туган апасы Алия дә шушы ук фикердә булган, алар туган йортларыннан ерак китмәскә булганнар һәм Буа­дагы медицина училищесына укырга кергәннәр. 

Кадрия Йосыф кызы хезмәт эшчәнлеген 1978 елның августыннан башлап җибәргән.  

– Медицина училищесын тәмамла­ганнан соң, Зур Әтрәчкә юллама алдым, анда ФАП фельдшеры булып сигез ай эшләдем, аннары Тәтеш үзәк район хастаханәсенең хирургия бүлегендә берникадәр хезмәт куйдым. Надежда Васильевна Титова бу вакытта өлкән шәфкать туташы булып эшли иде, ул мине ашыгыч ярдәм бүлегенә күчәргә үгетләде. Элек бер сменада бер фельдшер һәм бер шофер эшләде. Рухи яктан да, физик яктан да җиңел түгел иде, ләкин барысына да күнегәсең. 03 номеры буенча мөрәҗәгатьләр азрак булды. Барлык мәгълүматларны журналга язып бардык, ә компьютерга күчкәч, исәп-хисап ясаулар күп вакытны ала башлады, – дип сөйли Кадрия Йосыф кызы. – Ашыгыч ярдәм бүлегендә эшләү – зур җаваплылык. Чакыруга барасың һәм кайчакларда сине нәрсә көткәнлеген хәтта күз алдына да китерә алмыйсың. Пролетар урамына чакыруларын хәтерлим. Бу көнне дежур табиб Георгий Брцыев иде... Ул якты дөньядан китәргә уйлаган кешене кабат тормышка кайтару өчен  булдыра алганның барысын да эшләде. Бу минем өчен куркып, югалып калмас­ка, ә ашыгыч хәлләр килеп чыкканда исәпле минутлар эчендә бик тиз эш итә белергә, кичектергесез беренче ярдәм күрсәтергә, тиешле даруларны кулланырга кирәклегенә сабак булды. Яки тагын бер очрак. Гагарин урамына киттек: яшь хатын-кызда тулгак – баласын таба башлаган. Көзге пычрак, юл юк. Машина үтеп керә алмады, ул асфальтта калды, йөкле хатын-кызның йортына пычрактан җәяүләп барырга туры килде. Анда ире борчулы халәттә, балалары куркып калган иде. Сабый сәламәт булып туды. Аннары, рәхмәт әйтә башлагач, канәгатьлек хисе кичерәсең. Хезмәт барышында онытып булмый торган хәлләр күп. Авыручыларның һәм аларның туганнарының шатлыклары һәм күз яшь­ләре, әрнү-сагышлары, каты имгәнүләр – барысын да бит үз йөрәгең аркы­лы үткәрәсең... Ничәмә еллар эшләү вакытында барысы да булды. Әмма эшкә шатланып бардым, югыйсә нәрсәләр белән кисешергә кирәклеген, көнем, төгәл­рәге, төнем ничек үтәчәген алдан белмәсәм дә. Минем күбесенчә төнге смена була иде. Иң мөһиме, ярдәмгә бик нык мохтаҗ булган кешегә синең булышлык күрсәтә алуың. Шушы барлык еллар шулай үтеп тә китте.  

Кадрия Шәйдуллова агым­­дагы елның фев­рален­нән лаеклы ялга чыккан. Өлкән фельд­шер Руслан Сәфәров аңа озак еллар фидакяр хезмәт куйганы өчен рәхмәт белдереп, калырга да үгетләгән.   

– Кадрия Йосыфовна – игътибарлы, сизгер хезмәткәр, ашыгыч ярдәм бүлеге җи­тәк­­челеге һәм коллективы арасында зур хөрмәт казанды, – ди Руслан Валерьевич.  

Утыз елга якын иңгә-иң куеп эшләгән Миләүшә Шә­рәфетдинова да аны пенсия­гә күз яшьләре аралаш ­озаткан. 

– Кадрия Йосыфовнаның озак еллар эшләве барышында – меңәрләгән коткарылган гомерләр һәм рәх­­мәтле пациентлар, – дип уртаклаша ул.

–  Ярдәм­челлек, шәфкать­лелек, игелеклелек – аңа хас сыйфатлар. 

Әмма бүгенге көндә 95 яшьлек әнисе дә кызының игътибарына һәм кайгыртуына мохтаҗ. Оныклары да дәү әниләренең буш вакыты күбрәк булуына шатланалар. 

– Эштән канәгатьлек алу – зур бәхет. Коллективыбыз бик дус, бер гаиләдәй. Һөнәр сайлауда ялгышмавыма бер тапкыр да икеләнгәнем булмады. Ул минем яраткан хезмәтем булды, – ди ышанычлы итеп ­Кадрия Шәйдуллова.  

фотоны Кадрия Шәйдуллова тәкъдим итте