Алар Ватан өчен көрәшкән

(Тәтеш, 19 август, "Тәтеш таңнары", Елена Калашникова,  Тәтеш ягы тарихы музее материаллары буенча ). 

Олы уллары Николайдан әти-әнисе бер­дәнбер хат ала. Ул аны Мәскәү поездында язган, әтисе белән әнисенә фронтка китүен хәбәр иткән. Ул сугышның беренче көннәрендә һәлак булган.

Икенчесе, Григорий, Совет армиясе сафларында 1936 елда була, шуңа күрә фашист илбасарлары һөҗүм иткәннең беренче көнендә үк Ватанны сакларга баса. Курск дугасында танк гаскәрләрендә, кече сержант буларак сугыша. 1943 елда һәлак була. Ржев янындагы туганнар каберлегенә җирләнә. Арисовларның өченче уллары Михаил Украинада дошманның тәүге һөҗүмен беренчеләр исәбендә кабул итә. Ул шулай ук сугышның беренче көннәрендә һәлак була.

Дүртенчесе, Василий, аңардан өч яшькә кечерәк була. Ул 1942 елның маенда Иоководан чакырыла. Бәхеткә, туганнары аны фронттан көтеп ала.

Игезәкләр Иван белән Алексей 1943 елның октябрендә мобилизацияләнә. Беренчесен Көнбатышка җибәрәләр, ә икенчесен Көнчыгышка, Монголия Республикасына озаталар. Алексей пехота училищесында яшь сугышчыларның дүрт айлык курсын уза, анда корал белән эш итә белү осталыгын камилләштерергә өйрәнә. Егетләрнең икесе дә Япон сугышында катнаша.

Алексей сугышчан бәрелешләрнең җиденче көнендә корсак тирәсенә кыйпылчык эләгүдән яралана. Ул армиядә 7 ел хезмәт итә. Туган йортына 1950 елның ноябрендә кайта. Ватан алдындагы хезмәтләре өчен II дәрәҗә Ватан сугышы ордены, “Япония янында Җиңгән өчен” медале, Сталинның рәхмәт хаты, “Хезмәт ветераны” медале, Бөек Җиңү уңаеннан юбилей медальләре белән бүләкләнә. Алексей Арисов колхозда эшли. 2016 елның 20 февралендә бакыйлыкка күчә.