Гомер буе – Ватан сагында

(Тәтеш, 18 март, “Тәтеш таңнары", Мария Храмова). “Совет Армиясенә чакырылганчы без Победа поселогында яшәдек, –  дип яза фронтовик. – Сугыш башлангач Тәтеш янындагы аэродром төзелешендә эшләдем, кышын өлкәннәр белән бергә Ульяновск янында окоплар казыдым. Миңа 17 яшь тулгач, армиягә алдылар”. Алар 1944нең июнендә Бөек елгасы ярында, Пушкинск таулары янында тәүге яуга керәләр. Авыл кешесе алга таба Ржев шәһәрен азат итүдә катнаша.

“Мин разведка төркеменә эләктем, Шауляй шәһәрен азат итүдә катнаштым, – дип билгеләп үтә ветеран хатирәләрендә. – Латвиядә Айвиекста елгасын кичкән вакытта җиңелчә яраландым һәм авыр контузия алдым. Безнең ротадан нибары җиде кеше исән калды. Без кулдашым белән разведкага киттек, һәм мин яраланган дустымны яудан алып чыктым. Шушы ук көнне мине “Батырлык өчен” медале белән бүләкләделәр”.

Василий Фомич шулай ук Венгрия, Югославия шәһәрләрен азат итүдә катнаша. Австриягә ул 1945 елның 8 маенда барып җитә, ә икенче көнне һәркемнең иң зур теләге һәм тантаналы – Җиңү көне була. Әмма бу Ватанны саклаучылар өйләренә кайта дигәнне аңлатмый әле, язма героебыз да шактый авырлык­лар кичерә: Братиславия янында судно һәм коралларын югалта, катер командиры һәм мотористы һәлак була, Василий Фомичның сугышчан медальләре дә Дунай суына төшеп югала. Тәтешле Румыниядә, Әзәрбайҗанда, Кавказ артында, Кара диңгез яр буенда була. Ул 1950 елда демобилизаци­я­ләнгәч, Горь­кийның машина төзелеше заводында эшли. Тыныч вакытта да сугышчы ил бәйсезлеге сагында тора – корал көпшәләре кырып ясый. Аның фотосы озак еллар заводның Мактау тактасында эленеп тора.

Ул үзенең нәсел дәвамчылары өчен үрнәк була, шактый кыю батырлар үстергән Тәтеш җирендә аны хәтерлиләр.