Сугыштан култык таягында кайткан

(Тәтеш, 16 ноябрь, “Тәтеш таңнары”). Бессоново авылы китапханәчесе Наталья Мантова аның хатирәләрен язып алган һәм, үз чиратында, район газетасы укучылары белән дә уртаклашты.

– Әтием Семен Иванович Гурьяновны сугышка алган көнне яхшы хәтерлим. 1941 елның җәе иде. Бу көнне ул бакча янындагы җир кишәрлегендә эшләде – койма ясады, ә мин аның янында уйнадым, – дип сөйли Екатерина Семеновна. – Әти белән бергә сугышка бик күп авылдашларның киткәнлеген хәтерлим. Һәркайсының аркасында әйберләр тутырылган биштәр асып куелган иде. Алар атка утырып Олы Тархандагы хәрби комиссариатка киттеләр. Әти мине урам башына кадәр кулында күтәреп алып барды. 

Без әни белән икәү калдык. Әти белән әнинең балалары күп булган, әмма аларның барысы да сабый чакларында бакыйлыкка күчкән. Авылда картлар, хатын-кызлар һәм балалар гына калды. Алабута, кычыткан белән тукландык.

Әти сугыштан инвалид булып кайтты һәм үзенә ниләр кичерергә туры килүе турында сөйләде. Күп тапкыр яраланган (искәрмә: көнбатыш фронтның 10нчы армиясенең 385нче укчы дивизиясендә сапер булып хезмәт иткән). Шундый бер очрак булган, шартлаудан соң ул җиргә күмелеп калган, иптәшләре аны казып алганнар. Икенче сугышта минага баскан, һәм аның аягы өзелгән. Этләр белән госпитальгә алып китүләре турында сөйли иде.

Әтием сугыштан Ундоры авылы аша култык таякларында кайтты. Анда аны абыйсы каршы алган. Очрашу хөрмәтенә солдатка бер рюмка аракы биргән. Аны эчкәч, әти аңын җуеп егылган. Абыйсы аны харап иттем дип курыккан, ләкин, Аллага шөкер, ул чакта әтине коткарып калганнар.